Crown Plaza Hotel in Liège-Luik

Luik en Instituut Don Bosco
Ik kan het mij nog goed herinneren, de fantastische periode die ik tussen 1986 en 1989 in Luik heb doorgebracht. Ik volgde in deze stad namelijk een opleiding ornamentsnijden aan het gerenommeerde Instituut Don Bosco dat gelegen is aan de Rue des Wallons. Ik zat toen op 'kot' of hoe de Nederlanders zeggen op 'kamers', een van de voordelen hiervan is, dat je op deze manier, je een bijzonder goed beeld kunt vormen van deze Franssprekende Belgische stad.
Bij mijn vele educatieve wandelingen, waardoor ik de stad Luik bijzonder goed heb leren kennen, ontdek je een stad met vele gezichten, levendige wijken, het charmante, maar ook het nonchalante Luik, een fantastisch architecturaal erfgoed en je komt ook op plaatsen waar de doorsnee toerist niet komt.
Als ik spreek over Luik, krijg ik het vaak te horen dat het een vuile, hectische stad is en dat men er liever niet komt, totdat ik hun meeneem, en zijn dan bijzonder verrast en merken dat deze stad zo veel meer te bieden heeft.

De Mont Saint Martin in Luik
De Mont Saint-Martin gelegen in het westelijke deel van het oude centrum, aan de Rue du Mont Saint Martin een straat die evenwijdig loopt met de lager gelegen Boulevard de la Sauvinière was in de 17de eeuw een vertakking van de Maas maar nu één van de belangrijkste verkeersaders in het centrum van Luik. De heuvel van Publémont, of de “montagne publique” die zijn naam eigenlijk dankt aan een Benedictijnenabdij die hier in de elfde eeuw werd gebouwd, was een soort van refuge, een plaats waar de mensen konden ontsnappen en schuilen aan de overstromingen van de Maas.
In de 17de en 18de eeuw was dit stadsdeel een patriciërs buurt, het staat er vol met groot aantal historische gebouwen en gevels. De Saint-Martin is de blikvanger in dit stadsdeel en torent hoog boven de Boulevard de la Sauvinière uit. Een gotische kerk met een mooi interieur, de sacristie herbergt oa. bijzonder mooi meubilair, een groot wandmeubel in Luikse Régence stijl, alle deuren zijn versiert met composities van religieuze trofeeën en rocailles.

In mijn studententijd wist ik dat in sommige van deze particuliere gebouwen, die zich op de Mont Saint Martin bevonden bijzonder mooie interieurs herbergde, ik had namelijk bij de aanvang van mijn studies het boek 'Meubles Styles et Decors entre Meuse et Rhin' gekocht, een naslagwerk geschreven door Dhr. Joseph Philippe, een belangrijk auteur. Hij was ook een autoriteit wat betreft zijn kennis over de historie van de stad Luik en het Luikse meubel, een belangrijk kunstkenner die ik nog persoonlijk een aantal keer heb mogen ontmoeten.
Maar even terug naar dat boek. Door de mooie plaatjes ter illustratie wist je in welke gebouwen op de Mont Saint Martin prachtige lambriseringen, mooie trappen of deuren in Luikse stijl in het interieur aanwezig waren en waarvan je wist dat je er nooit zou binnen geraken om al dat moois te aanschouwen. Een maal heb ik het lef gehad aan te bellen, het was bij de Collectie Jowa die ook gelegen was op de Mont Saint Martin, het was waarschijnlijk in die tijd de meest prestigieuze privé collectie Luikse meubelen en 18de-eeuwse kunstvoorwerpen in België. De deur bleef dicht.
De twee meest opvallende gebouwen aan het begin van de Publémont liggen zijn de aanpalende herenhuizen van 'Hôtel Sélys de Longchamps' en 'Les Comtes de Méan', twee bijzondere mooie gevels, het herenhuis 'le Sélys Longchamps', is voor wie het mocht interesseren, eigendom geweest van de Adellijke familie De Sélys Longchamps, de meest opmerkelijke personen uit deze familietak zijn Barones Sybille Michèle Emilie de Selys Longchamps, en bij wie nu nog geen belletje rinkelt, de mama van Delphine Boël.

De plastieken look van een 18de-eeuwse lambrisering

Detail van de houten trumeau gepolychromeerd,Luikse stijl

Nu bijna 30 jaar later hebben twee van deze gebouwen een andere functie gekregen en zijn ze opgenomen in een complex van gebouwen die het Crown Plaza Hotel herbergt. In het historische deel van het *****complex, namelijk de huizen Les Comtes de Méan en Sélys Longchamps zijn er een restaurant, een feestzaal en een aantal kleinere vertrekken ondergebracht.
Deze 17de en 18de-eeuwse vertrekken zijn beschermd erfgoed en vertoeven in een zeer goede staat. Wat ik wel vond, is dat van een aantal vertrekken die ik bezocht, onder andere,de kamer met de 18de-eeuwse Chinoiserieën, zonder veel vakmanschap, zelfs naar mijn mening, slecht gerestaureerd is geworden.
De houten lambrisering met ornamenten in Régence stijl vertoont geen diepgang en geen kleurnuances. Ik vind persoonlijk dat het geheel een plastieken uiterlijk gekregen heeft, alles is geschilderd zonder ziel en de ornamenten blinken in hoogglanslak. (zie foto hierboven) Zou het aan de 'vakman' of aan zijn kennis gelegen hebben of aan het te spenderen budget, of misschien zelfs aan de architect die probeert op deze wijze een hedendaagse design look te geven aan een historisch interieur zodat het beter aansluit bij de rest van het interieur van het hotel en op deze manier een persoonlijke stempel probeert te drukken op het project.
Wie zal het zeggen? Ik weet alleen dat een volgende generatie(s) zich weer eens kunnen ergeren aan onze hedendaagse trend en de begane fouten probeert te herstellen, je denkt dat we iets geleerd hebben sinds de jaren 70, maar blijkbaar herhaalt de geschiedenis zich.

Beschilderde Luikse ornamenten

Foto hierboven: Dit is een detailopname van een ornament dat zich op een houten trumeau
(= schoorsteen bekleding), deze trumeau bevind zich in één van de gangen op het 1ste etage, het is verfwerk zonder diepgang, heeft geen nuances en bijzonder slordig, er is hier met weinig vakmanschap en passie met het penseel omgesprongen.Ik frons even mijn wenkbrauwen, te denken dat dit beschermd erfgoed is.

Crown Plaza Liège -Luik , restaurant in de nieuwbouw

Luikse ornamenten, (gepolychromeerd)

Het herenhuis Sélys Longchamps

Aan het huidige huisnummer 9 van de Mont Saint Martin, beter bekend als het Hôtel de Selys Longchamps dat een geklasseerd gebouw is, draagt zelfs de titel “uitzonderlijk erfgoed van Wallonië. In het midden van de zestiende eeuw bewoonde leden van de illustere familie de la Marck, die Luik een prins-bisschop gaf, namelijk Erard de la Marck.(1472-1538), dit toch wel uitzonderlijk pand.
Het herenhuis werd halverwege de zeventiende eeuw eigendom van de familie de Méan , meer bepaald Francis Anthony, de laatste prins-bisschop van Luik, die werd afgezet in 1794.

Na talrijke wijzigingen door eigenaars kocht Baron Maurice de Sélys Longchamps in 1910 Les Comtes de Méan over, het is daarom dat het nu zijn naam draagt, 12 jaar lang voerde hij samen met architect Edmond Jamar een grootschalige restauratie door waarbij sommige al te sterk beschadigde elementen vervangen werden door een kopie met respect voor het verleden of door architecturale delen die afkomstig waren van oude gebouwen uit het buitenland.

Sinds 1960 en na het overlijden van de baron werd er lange tijd gewerkt aan het gebouw en kwam het achtereenvolgens in handen van verzekeraar Axa, de Stad Luik, de Compagnie des eaux en tot slot de naamloze vennootschap Royal Sélys, dat het gebouw omvormde tot een 5-sterrenhotel.

Het herenhuis van Les Comtes de Méan

Op nr. 11 van de mont St. Martin ligt het herenhuis van 'Les Comtes de Méan', waarvan de geschiedenis vaak werd verward met die van zijn buurman, het herenhuis Sélys Longchamps.

Het is een U-vormig gebouw waarvan de architectuur gebaseerd is op een centrale kern uit de vijftiende eeuw, die geleidelijk aan werd uitgebreid en die in verschillende stijlperiodes werd verbouwd en gedecoreerd.

De meest opmerkelijke elementen die bewaard gebleven zijn, maken deel uit van de gevel naar het zuiden. Op deze gevel uit baksteen en kalksteen staat de datum 1620 vermeld, die verwijst naar de uitbreiding ervan.

De gevel aan de straatkant werd ingericht met twee zijvleugels en verfraaid met pilasters in een eclectische stijl. Aan het interieur van het gebouw is aardig gewerkt, met onder andere de bouw van een opmerkelijke balzaal, ingericht volgens neoklassieke stijl.

Het trappenhuis van de herenwoning Sélys Longchamps

Trappenhuis Sélys-Longchamps , 1ste etage

Het Crown Plaza Hotel in Luik

Vijf jaar ontwerpen, bouwen en verbouwen dat was de tijd die nodig was om twee architecturale parels die aan de voet van de Mont Saint Martin liggen, net tegenover de hellingen van de Citadel een nieuwe ziel te geven.
Het Crown Plaza hotel dat in het westelijke deel van Luik ligt boven de Place Saint-Lambert uit, de twee meest opvallende gebouwen aan het begin van de Publémont liggen de aanpalende herenhuizen van Le Sélys Longchamps en Les Comtes de Méan.

Ze werden lange tijd verwaarloosd, maar zijn nu omgetoverd tot een hotelcomplex dat uniek is in de hele regio.
Op de website van Crown Plaza Luik: Een groot architectonisch en economisch succes, maakten van deze plek een unaniem geprezen renovatie, zowel wat betreft het behoud van het erfgoed als de kwaliteit van de werkzaamheden voor de opwaardering ervan.
Website: Crown plaza Hotel Liège

Crown Plaza Liège, 18de-eeuwse Chinoiserien

“Le Sélys”, gastronomisch restaurant

Op het gelijkvloers van het oude herenhuis van Sélys Longchamps bevindt zich het gastronomische restaurant “Le Sélys”.

Het maakt gebruik van een aparte ingang van het hotel en staat net als de meeste ruimten ook open voor klanten die niet in het hotel verblijven.

Le Sélys telt binnen 40 zitplaatsen en bestaat uit een aperitiefruimte en twee eetruimten, waaronder het salon Lovinfosse, dit salon is genoemd naar de kunstenaar Pierre-Michel de Lovinfosse (1752-1821), op doek geschilderde18de-eeuwse Chinoiserieën, een bijzonder populair en trendy thema voor zijn tijd, en zelfs nu, nog steeds erg smaakvol.
De gehele houten lambrisering, met daartussen de opgespannen Chinoiserieën op doek, is gepolychromeerd en verguld, het is gesneden in Luikse Régence-stijl. Het restaurant heeft bovendien een terras dat naar het zuiden is gericht met een 50 plaatsen en biedt een adembenemend uitzicht op de Vurige Stede Luik. Drie aangrenzende privékamers zijn ook beschikbaar voor besloten bijeenkomsten, met een eventuele mogelijkheid iets te nuttigen.