Ornamentsnijder - PATRICK DAMIAENS

Handmade in Belgium. De houtsnijblog van PATRICK DAMIAENS een Houtornamentist - houtbeeldhouwer uit Maaseik. Gespecialiseerd in ornamenten in hout en heraldische familiewapens. Patrick is ornamentsnijder - houtsnijder één van zijn specialisaties zijn heraldische familiewapens in hout. Sinds de oprichting in 1990 heeft het atelier een uitstekende reputatie verworven in het artisanaal vervaardigen van ornamenten, houtsnijwerk en beeldhouwwerk. Ik sta u graag verder te woord mocht u vragen hebben

zaterdag 17 maart 2018

De TEFAF 2018 | Kunst en antiekbeurs in Maastricht | MECC

De TEFAF 2018 | Kunst en antiekbeurs in Maastricht

Ik herinner het me nog heel goed. Het was in 1990, mijn eerste bezoek aan de meest toonaangevende kunst en antiekbeurs van de wereld, de TEFAF.

The European Fine Art Fair Maastricht, afgekort TEFAF, is een jaarlijks terugkerend topevenement dat plaats vindt in de maand maart in het Maastrichts Expositie en Congres Centrum (MECC). Ondertussen is Tefaf Maastricht toe aan zijn 31ste editie.

Inkomprijs

Door de aangename en leuke gesprekken door de jaren heen met een aantal standhouders op de TEFAF viel het wel eens voor, dat er een maand voor het evenement van start ging, een persoonlijke uitnodiging in de bus viel. De kunsthandelaars weten je te waarderen voor je beperkte kennis over houtsnijwerk en hun geste word door mij erg geapprecieerd.

Maar ook op TEFAF 2018 slaat de crisis toe. Deze editie mocht ik mijn bankkaart bovenhalen voor mijn bezoek aan de TEFAF, niet goedkoop namelijk 40 Euro; een flink stuk duurder dan de toegangsprijs voor de grote Europese Musea. De weliswaar uit de kluiten gewassen cataloog kost 25 Euro en je wagen op stal zetten 13 Euro. Maar als je om 11 uur in de ochtend voorbij de ingang van de beurs gaat, ben je verzekerd van een 8 uur durend museumbezoek dat echt wel de moeite waard is.

De presentatie en de diversiteit van de beurs kunnen de concurrentie met de meeste musea vlot aan.

Tomasso Brothers Fine Art, London, Leeds

TEFAF

Tijdens de tien dagen durende beurs bieden internationale kunsthandelaren hun mooiste en kostbaarste schilderijen, beelden en andere kunstvoorwerpen te koop aan, waarvoor beursbezoekers uit de hele wereld naar Maastricht komen. Ongeveer 80% van het wereldaanbod aan oude meesters is jaarlijks te zien op TEFAF.

De openingsavond is een exclusieve aangelegenheid, waarvoor privévliegtuigen af- en aanvliegen op Maastricht Aachen Airport. Onder de bezoekers van de afgelopen jaren bevonden zich museumdirecteuren, gekroonde hoofden, oliesjeiks, internetmiljonairs en celebrities.

De deelname aan TEFAF is voorbehouden aan gerenommeerde galeries en kunsthandelaren. Jaarlijks nemen zo'n 250 handelaren uit ca 20 landen deel. De organisatoren verzekeren zich van de kwaliteit, de conditie en de echtheid van de geëxposeerde voorwerpen door alle werken te laten keuren door een team van ca. 170 experts, werkzaam in circa 28 commissies. Daarbij is ook het Art Loss Register betrokken om voorwerpen uit kunstroven opt te sporen.

De TEFAF 2018 | Kunst en antiekbeurs in Maastricht

Een bezoek aan de TEFAF is vermoeiend, zeer vermoeiend; de overvloed aan kunst is overweldigend en wordt aan het publiek getoond op meer dan 30.000 vierkante meter. Je moet selecteren, een bucket-list maken welke afdelingen je wil bezoeken. Alleen al de afdelingen antiquiteiten en La Haute Joaillerie te ontdekken had ik bijna 4 uur nodig, en zat ik nog maar aan 40 % van de totale beursoppervlakte.

Na een korte koffie pauze waren er dus nog wat uurtjes te gaan in de afdelingen schilderijen en oude kunst.

De TEFAF 2018 | Kunst en antiekbeurs in Maastricht

De nieuwe kleren van de Keizer.

In de afdeling moderne hedendaagse kunst kan je even ontspannen. Onwaarschijnlijk banale voorwerpen worden voorzien van een hoogdravende praatje en een dito prijsplaatje. Je kan er vrijblijvend kiezen tussen verbazing en spot …of plak er zelf maar een willekeurig plaatje op. Mij doet het denken aan het sprookje van Hans Christian Andersen, "De nieuwe kleren van de Keizer".

Deze afdeling hedendaagse kunst wint bij een steeds grotere groep jonge potentiële klanten aan invloed; mensen die ogenschijnlijk geen kwaliteit en vakmanschap erkennen, noch herkennen ook al worden ze er met hun neus opgedrukt en deze mensen hebben als mening dat oude kunst achterhaald en al helemaal niet hip meer is.

Met deze argumenten kunnen zij hun persoonlijk gebrek aan stijlkennis, kunstgeschiedenis en smaak verbloemen.

Het verhaal dat verteld wordt door de kunsthandelaar - verkoper over het betreffende 'kunstwerk' is belangrijker geworden. Maar ik blijf erbij, goede kunst heeft geen verhaal nodig. Je ziet het gewoon, het werk straalt vakmanschap en kwaliteit uit. Een goed kunstenaar is op de eerste plaats een goed vakman.
Ik citeer Rosalind Krauss, ze ziet een verlies van competentie in de opkomst van de ‘visuele cultuur’, en vergelijkt hedendaagse kunstenaars met bureaucraten die ‘zelf’ niets kunnen, maar wel op andermans competenties teren

Het word steeds duidelijker dat de galeriehouder van deze 'hedendaagse concepten en gebakken lucht' de eigenlijke kunstenaar geworden is, namelijk de kunst beheersen om het verhaal verkocht te krijgen.

Maar waarschijnlijk ligt het aan mijzelf, waarschijnlijk ben ik gewoon te dom om te begrijpen waarom het verhaal met veel bravoure moet uitleggen waarom of waarover het unieke aangeboden object of concept gaat of hoe het tot stand gekomen is opdat ik kan “begrijpen” wat het work of art voorstelt.

Deze ontwikkeling is erg duidelijk herkenbaar op de TEFAF afdeling hedendaagse kunst en roept associaties op met het sprookje van Hans Christian Andersen uit 1837.

Voor de bloglezer die het sprookje van Hans Christian Andersen niet (meer) kent, een opfrisser.

Het sprookje verhaalt van een keizer die erg op zijn uiterlijk is gesteld. Zijn kleermakers maken steeds duurdere gewaden, maar de keizer raakt steeds sneller verveeld. Uiteindelijk wil hij iets heel bijzonders en beveelt zijn kleermakers een gewaad te maken van "de stof die niet bestaat."

Dan komen er een paar rondreizende kleermakers aan het hof die zeggen helemaal aan zijn wensen te kunnen voldoen. Zij hebben een uniek, nog nooit vertoond concept: een stof die alleen zichtbaar is voor slimme mensen. In werkelijkheid zijn het natuurlijk oplichters, want zo'n stof bestaat niet, maar de kleermakers vertrouwen erop dat niemand zal durven erkennen dat hij/zij de stof niet ziet - uit angst voor dom uitgemaakt te worden.

De keizer huurt ze in. Ze sluiten zich enkele dagen op in hun atelier en doden de tijd. Het ontbreekt ze aan niets. Daarna komen ze met veel misbaar en flauwekul naar de keizer en doen alsof ze een heel bijzonder kleed in hun handen hebben.

Ze voeren een fantastische pantomime op en trekken de keizer het kleed aan dat alleen gezien kan worden door slimme mensen. De keizer aarzelt even, want hij ziet zijn eigen kleed niet, maar door de verrukte kreten van zijn kleermakers gaat hij er zelf ook in geloven, zeker als ook de eerste minister zegt dat het kleed hem prachtig staat! De keizer waant zich in peperdure kleren en hij wil natuurlijk niet dat mensen denken dat hij dom is. Hij vertoont zich dus aan zijn hovelingen en ook zij, bevreesd voor zijn woede-uitbarstingen, prijzen zijn nieuwe kleren de hemel in en loven zijn uitgekiende smaak.

Zodoende besluit de keizer zich te vertonen aan het hele volk. Fier flaneert hij in de optocht, geheel naakt, terwijl het volk omvalt van verbazing, angst en plaatsvervangende schaamte, totdat een kind in het publiek roept: "Hee, kijk, de keizer loopt in zijn blootje!" Iedereen houdt de adem in voor de toorn van de vorst, maar plots wordt zijn kreet beantwoord. "Hij heeft gelijk! Hij loopt in zijn blootje!"

Spoedig roept iedereen dit, maar de keizer weet niet anders te doen dan trots door te lopen, zelfs al ziet ook hijzelf de kleren niet. De dienaren blijven zijn sleep dragen... die er niet is. Al gauw had de keizer door dat de twee kleermakers hem bedrogen hadden.

Wanneer hij terugkomt in zijn paleis waren de twee al lang vertrokken met hun verworven rijkdommen.

Even de wenkbrauwen fronsen:

Dit kost 1,5 miljoen euro ( verkocht )

Mocht dit net iets te lang voor je huis staan,
dan krijg je een gemeentelijke administratieve sanctie

een (GAS) boete voor sluikstorten.
( prijskaartje van dit moois, een uit de kluiten gewassen BMW)

Tja

Goed herkenbaar

En rijke mensen mensen kopen steeds herkenbare kunst,
een Lucio Fontana, na een tijdje in de kunstwereld mee te draaien herken je zijn manier van werken.
Altijd hetzelfde, een canvas met een aantal mes inkervingen,
en steeds voor de prijs van een paar miljoen Euro .

Selectie

Speciaal voor jullie een aantal afbeeldingen van TEFAF 2018, met een selectie kunst en antiek waar kwaliteit en vakmanschap op de eerste plaats staan. Hartelijk dank ook aan de volharding van een steeds kleinere groep van handelaars op TEFAF, die net als ik de bedoeling hebben kwaliteit en echt vakmanschap op de eerste plaats te zetten.

TEFAF 2018