De Ambassade van Roemenië in Parijs | Vergulde boiserie in 18de-eeuwse stijl | Hôtel de Béhague | Hôtel particulier Paris

De Ambassade van Roemenië in Parijs, Hôtel de Béhague 

De Ambassade van Roemenië in Parijs 

  Hôtel de Béhague

_________________

______

Onder het regime van Ceausescu zeiden de Roemenen die in Parijs woonden: “Ga eens langs bij de ambassade, dan heb je voorlopig geen zin meer om terug te keren naar je vaderland.”

20 september 2025 , een iets wat regenachtige dag, het is Open Monumenten dag in Parijs (Journées Européennes du Patrimoine). Er stonden een aantal opmerkelijke gebouwen op mijn verlanglijst die dag ( sommige op reservatie) en het Hôtel de Béhague (Ambassade van Roemenië) was die dag het meest indrukwekkende bezoek.

Op de dag van het Frans erfgoed, hebben de Roemenen de deuren van hun ‘Stadspaleis’ geopend voor nieuwsgierige Belgen ;) en 2998 Parijzenaren. De bewakers bij de ingang voeren met een glimlach een symbolische fouillering uit, vragen naar onze reservatie en paspoort en krijgen aan het onthaal  twee hoesjes toegestopt van de dames aan het onthaal om over onze schoenen te trekken. 

De gastvrije gidsen begeleiden het publiek en beantwoorden al uw vragen met trotse vriendelijkheid. En trots mogen ze zijn op hun Paleis, de rijkdom aan materialen en vakmanschap is iets wat ik zelden gezien heb in een stadspaleis (=>Hôtel particulier). 

Dit Hôtel particulier werd in 1866 gebouwd voor graaf Octave de Béhague door Gabriel-Hippolyte Destailleur en werd in 1895-1904 verbouwd en vergroot. Het is opgetrokken in Lodewijk XV-stijl en aan de binnenzijde zijn belangrijke houten lambriseringen uit de 18e eeuw opnieuw aangebracht. 

De inkomhal siert een monumentale trap (l’escalier d’honneur) die geïnspireerd is op de 'trap van de koningin' in het Kasteel van Versailles. Hij is bekleed met prachtig kleurrijke marmers.

l’escalier d’honneur, Hôtel de Béhague

Vestibule en l’escalier d’honneur 

Op de eerste etage ontdekken we een aantal prachtige kamers, een bibliotheek en monumentale eikenhouten trap van een niveau zoals ik het nog nooit gezien heb. Een lichtkoepel die dringend aan renovatie toe is laat naar mijn mening te weinig licht door en komt deze trap met eikenhouten lambrisering niet tot zijn recht, het was bijzonder moeilijk om de bloglezer van goed beeldmateriaal te voorzien. De trap is opgebouwd uit recuperatie trappen uit noord Frankrijk, dit is goed zichtbaar door de variatie aan balustrades die gebruikt zijn. Deze trap gaf toegang tot de prive vertrekken van de gravin van Béarn. 

De Ovale Bibliotheek was een schatkamer voor de collectie kostbare en zeldzame boeken van Octave de Béhague. De meeste boeken werden in 1877 geveild, maar de bibliotheek bleef intact, met zijn prachtige panelen van kostbaar hout en zijn fijn bewerkte deuren.

Hôtel de Béhague, Bibliotheek

Hôtel de Béhague, 1ste etage

De balzaal, ook wel Salon d'Or genoemd, bevat prachtige rococo-houten lambriseringen. De schitterende eetkamer, versierd met een schilderij ( reproductie- in de stijl ) van F.Boucher, “La Re-Naissance de Vénus”, is bekleed met veelkleurig marmer in Versailles stijl.

Hôtel de Béhague : la salle à manger (Eetkamer)

Hôtel de Béhague, La Salle de Bal of Salon d’Or

Het kleine achthoekige salon, werd rond 1903 gerealiseerd. Vier charmante jachttaferelen uit het einde van de 18e eeuw werden hergebruikt. Ook hier zorgde een vakkundige aansluiting van het houtwerk voor een harmonieus geheel. Dit salon leidt naar de theaterzaal en de eetkamer.

Het kleine achthoekige salon, Hôtel de Béhague

Op 29 maart 1906 werd er het privétheater van de gravin ingewijd, ja u hoort het, een theater (de Byzantijnse zaal) een beetje surrealistisch allemaal, als je de zaal binnenwandelt met open mond, met in het achterhoofd 'ik sta hier maar in een Hôtel particulier'. 

( Helaas was het er zo donker dat foto's maken niet mogelijk was)

Het is het grootste privétheater van Parijs. Dertig jaar lang ontvangt de gravin van Béarn in haar hôtel de grootste artiesten die hier hun werken komen uitvoeren: Gabriel Fauré dirigeert er zijn requiem. 

In 1909 danst Isadora Duncan er ( grondlegger van de moderne dans) en ontvangt er artiesten als de beeldhouwer A.Rodin etc... blijkbaar "The place too be" op dat moment

Na de dood van de gravin in 1939 wordt het hotel de Béhague verkocht. De Republiek Roemenië vestigde er haar ambassade. Het “Byzantium van het 7e arrondissement”, zoals Robert de Montesquiou het noemde, is regelmatig open voor het publiek tijdens de Europese Open Monumentendagen.

Dit gebouw staat sinds 25 augustus 2003 op de monumentenlijst.

Een aantal impressies van de salons. Zoals gewoonlijk ook de nodige detail opnames van het houtsnijwerk.  

Veel kijkplezier.

Hôtel de Béhague, Le Salon bleu

Hôtel de Béhague, Balzaal, boiserie (detail)

Hôtel de Béhague, het kleine achthoekige Salon
Detailopname van de boiserie, (wandbetimmering.)

 Hôtel de Béhague | Hôtel particulier Paris
La Salle de Bal of Salon d’Or

La Salle de Bal of Salon d’Or 
Boiserie dorée detail

Hôtel de Béhague | Hôtel particulier Paris
Bibliotheek

La Salle de Bal of Salon d’Or
Hôtel de Béhague, Paris

Tuinzicht vanop het immense balkon ( 1ste etage)
  Hôtel de Béhague 
 

De Ambassade van Roemenië in Parijs |  Hôtel de Béhague 
 Hôtel particulier Paris

https://www.patrickdamiaens.info

Hôtel de SALM | Stadspaleis in Parijs | Palais de la Légion d'honneur | Grote Kanselarij van het Legioen van Eer

Grote Kanselarij van het Legioen van Eer

Hôtel de SALM

_____________________

________________

September 2024, het is Journées Européennes du Patrimoine in Parijs. De Europese  Erfgoeddagen plaatst ( net als in de rest van Europa), zijn monumentaal erfgoed in de kijker met interessante rondleidingen, bijzondere activiteiten en uitzonderlijke openstellingen van gebouwen die normaliter voor het publiek gesloten zijn. 

Liefhebbers van bijzondere architectuur, kunst en ambachten kunnen genieten van een programma met iconische monumenten, originele activiteiten en belevenissen. 

In dit blog onderwerp bezoeken we Hôtel de Salm (Grote Kanselarij van het Legioen van Eer), dit prachtig gebouw is gesitueerd tegenover het Musée de Orsay. Het massatoerisme heeft totaal geen benul welk mooie interieurs zich achter deze historische muren bevinden, want hun focus ligt volledig bij de impressionisten.  

De Grootkanselier

De Grootkanselier van het Legioen van Eer is een functionaris die de Franse president, vroeger ook de Franse koningen en de twee keizers, bijstaat bij de administratie van het Legioen van Eer, de hoogste Franse ridderorde.

Hij is verantwoordelijk voor het "zuiver houden" van de Franse decoraties en houdt met zijn kanselarij ook toezicht op andere bijzondere eretekens zoals de Médaille militaire.

Wie in Frankrijk een ridderorde wil dragen of organiseren heeft al snel met deze kanselier te maken. Hij ziet toe op het wettelijk verbod op het dragen van buitenlandse of zelfgefabriceerde rode knoopsgatsversieringen en draagt bestuurders van pseudo-orden op om zichzelf geen ridderorde te noemen.

De Grootkanselier wordt door de President van de Franse Republiek gekozen uit de 74 grootkruisen van het Legioen van Eer. Het is vrijwel steeds een militair van grote faam, vaak een Generaal met vijf sterren of een Maarschalk van Frankrijk. Ooit waren de benoemingen voor het leven maar sinds 1969 en de benoeming van Generaal Lacépède wordt de Grootkanselier benoemd voor zes jaar.

De verantwoordelijkheden van het ambt zijn zeer uitgebreid: het is verantwoordelijk voor alle kwesties in verband met decoraties in Frankrijk. Dit is met name van belang bij de verlening van vergunningen aan Fransen om ook buitenlandse onderscheidingen te dragen. De Grootkanselier is ook kanselier van de Nationale Orde van Verdienste.

De Grootkanselier van het Legioen van Eer wordt bijgestaan door een Raad samengesteld uit verschillende leden van het Legioen van Eer, burgers en militairen van de rang van Commandeur en hoger.

De kanselarij is gelegen in 7e arrondissement van Parijs. Het voormalige Hôtel de Salm is nu het Paleis van het Legioen van Eer. Het paleis herbergt ook het Museum van het Legioen van Eer.

Veel plezier met de foto's die ik nam, van de mooie en rijkelijke interieurs. Het is maar een kleine selectie, het aanbod is enorm.

Het interieur is werkelijk spectaculair en dateert uit de herbouw van het gebouw in 1871, nadat het tijdens de Commune was afgebrand. Wat  zou ik graag het origineel hebben gezien! 

Na een paar salons mogen we een kijkje nemen in de tuin, ook de moeite.

Chambre de Madame.

Korte impressie Museum van het Legioen van Eer, en ook het einde van ons bezoek.

www.patrickdamiaens.info