Op 2 maart 2024 was het weer eens zo ver, met de Thalys ( nu Eurostar ) naar Parijs, op slechts 1:20 uur verwijderd van Brussel. Het 'mooie weer' hadden we deze keer niet mee, één van die zeldzame keren dat we regen hadden, en dit zowat de gehele dag.
Aangekomen in Parijs nemen we in het treinstation Paris-Nord, de Metro richting Faubourg Saint Antoine. Voor hen die het even op de kaart
willen opzoeken, het stadsdeel Faubourg St-Antoine situeer je ongeveer tussen
Place de la Bastille en Place de la Nation.
Sinds de 17de eeuw was dit Parijse stadsdeel het historische
hart van de meubelindustrie. Af en toe ontdek je het kleine charmante atelier
van handwerkslieden, een houtsnijder, een vergulder, een restaurateur... Het is
een bijzonder mooi en authentiek Parijs en is vrijwel ongekend bij de globale
toerist.
Op onze korte wandeling richting l’école Boulle, stoppen we
even aan het iconische gereedschapswinkeltje van Gaignard Millon uit 1875, en iets
verder in de straat bij de plaatselijke Boulanger (Viennoiserie in Parijs is een must).
We kochten allemaal een paraplu en lachen nog even met de pui van de coiffeur (een pui die ondertussen vernieuwd is, maar zijn berichtgeving is gebleven), en zetten onze wandeling verder.
Ecole Boulle
Aangekomen in de Rue Pierre Bourdan ( 10:20) staat er, zoals gewoonlijk, een lange rij bezoekers waar meerdere Vlaamse vakscholen jaloers op zouden zijn.
École Boulle vindt zijn oorsprong aan de Rue Reuilly en werd
opgericht in 1886. Deze school was bedoeld omdat aan de grote vraag naar hoog
opgeleide professionele meubelmakers, timmerlieden, houtsnijders, marqueteurs,
bronsgieters, enz te voldoen. In 1891 beslist men de school te verhuizen naar
de Rue Pierre Bourdan, en het is tot op de dag van vandaag nog is ze een
internationaal gerespecteerde mythische plaats van tradities en vernieuwingen.
Deze instelling krijgt op dat moment ook zijn naam 'L'école
Boulle' als eerbetoon aan de meest bekende meubelmaker uit de Lodewijk XIV
periode, André-Charles Boulle (1642-1732).
Afdeling hout- meubelmakerij en ornamentsnijden
Onze grootste aandacht gaat natuurlijk uit naar de afdeling
ornamentsnijden en beeldhouwen maar de andere afdelingen van deze school zijn
echt ook bijzonder en zeker de moeite waard om te bezoeken, al was het maar uit
pure nieuwsgierigheid of uit persoonlijke interesse.
De stoelmaker, marqueteur, medaillongraveur, goudsmid,
verzilveren, etc... een korte opsomming van enkele métiers een waar feest voor
het oog, en allemaal bijzonder interessant. Je ziet ook oude technieken en
kennis toegepast op ambachtelijke hedendaagse objecten. Hier past absoluut de
term innovatie bij.
Traditionele kennis wordt doorgegeven aan een nieuwe
generatie die dan zelf kan beslissen of ze deze kennis op een traditionele of
hedendaagse wijze zullen toepassen. Wat zeker is, is dat in deze school zijn
identiteit bewaard heeft en een doorgeef luik is gebleven van traditioneel
vakmanschap.Na ons bezoek aan L'école Boulle stond een flinke wandeling op het programma, richting Musée de Cluny, het Nationaal Museum van de Middeleeuwse decoratieve kunsten. Ik zal in de nabije toekomst een blog artikel publiceren over dit Museum en haar uitgebreide collectie.
|
Jardin de l’Arrosoir Café - Brasserie à Paris |
We zagen nog even hoe de Nôtre Dame in de steigers stond en na een aantal culinaire stops, een bezoek aan een chocolatier en een avondmaal was het weer tijd om ons te begeven richting Paris-Nord (station).
Ik ben het een beetje gewoon geworden deze korte maar krachtige uitstapjes, aangezien ik 3 tot 4 keer per jaar naar Parijs ga en weet wat ik op zo een dag aankan of wat ik kan verwachten. Maar als je in groep reist komt het wel eens voor dat mijn persoonlijke doelstellingen moet bijstellen. Want zo een dagtrip naar Parijs kan erg vermoeiend zijn, als je dit niet gewoon bent, maar niet te min hebben we die dag volgens Google Maps in de straten van Parijs 11,8 Km gewandeld.
|
Nôtre-dame van Parijs in de steigers |
Een aantal impressies van ons bezoek
aan l'école Boulle 2024.
_________________
________