 |
| Het stadhuis van Aken |
Karel de Grote bouwde een monumentale palts in Aken. Dit gebouw was in 800, het jaar van zijn keizerskroning, waarschijnlijk nog niet voltooid. Zijn lievelings palts heeft hij daarna zelden verlaten en Aken werd het centrum van zijn macht.
Het stadhuis van Aken, het interieur
houtsnijwerk op meubilair en lambrisering
Het stadhuis van Aken is het historische raadhuis van de Duitse stad Aken. Het stadhuis ligt pal tegenover de Dom van Aken, tussen de pleinen Katschhof en Markt. Het is, naast de Dom, het meest prominente gebouw in het centrum van Aken. Eén toren dateert nog uit de tijd van Karel de Grote. De Kroningszaal in het verder grotendeels 14e-eeuwse stadhuis werd eertijds gebruikt voor de festiviteiten en feestmaaltijd, volgend op de kroning van de Rooms-Duitse koningen.
Tijdens een grote stadsbrand in 1656 brandde een deel van de
daken en torens af.
De beschadigde delen werden in Barok-stijl herbouwd. In de 18e eeuw werd het stadhuis ingericht als een barok stadspaleis. Kenmerkend voor die fase zijn de houten lambriseringen met houtsnijwerk voorzien uit het atelier van Jacques de Reux in de stijl van de Luiks-Akense meubelstijlen en de muurschilderingen van Johann Chrysant Bollenrath.
Een fraaie barokke zaal is het Werkmeistergericht. Deze zaal was oorspronkelijk ingericht om de kwaliteit van het Akense laken te controleren. Later werd dit de werkkamer van de burgemeester.
Een ander hoogtepunt is de Weißer Saal. Voor de ceremoniële ondertekening van het Verdrag van Aken, het vredesverdrag dat in 1748 een einde maakte aan de Oostenrijkse Successieoorlog, werd de Friedenssaal ingericht, die echter als gevolg van geschillen over de rangvolgorde van de gezanten niet werd gebruikt.
Als compensatie voor de gemaakte kosten kreeg de stad portretten van de gezanten. Deze bevinden zich tegenwoordig in verschillende kamers van het stadhuis.
De beschadigde delen werden in Barok-stijl herbouwd. In de 18e eeuw werd het stadhuis ingericht als een barok stadspaleis. Kenmerkend voor die fase zijn de houten lambriseringen met houtsnijwerk voorzien uit het atelier van Jacques de Reux in de stijl van de Luiks-Akense meubelstijlen en de muurschilderingen van Johann Chrysant Bollenrath.
Een fraaie barokke zaal is het Werkmeistergericht. Deze zaal was oorspronkelijk ingericht om de kwaliteit van het Akense laken te controleren. Later werd dit de werkkamer van de burgemeester.
Een ander hoogtepunt is de Weißer Saal. Voor de ceremoniële ondertekening van het Verdrag van Aken, het vredesverdrag dat in 1748 een einde maakte aan de Oostenrijkse Successieoorlog, werd de Friedenssaal ingericht, die echter als gevolg van geschillen over de rangvolgorde van de gezanten niet werd gebruikt.
Als compensatie voor de gemaakte kosten kreeg de stad portretten van de gezanten. Deze bevinden zich tegenwoordig in verschillende kamers van het stadhuis.
 |
| Zicht vanuit het stadhuis van Aken, (trappenhuis) op de foto de Dom van Aken, Unesco Werelderfgoed. |
De Barokke zalen van het stadhuis van AKEN
In de 19e eeuw werd het stadhuis heringericht in neogotische
stijl met historiserend beeldhouwwerk en schilderingen. Zo werd de gevel aan de
markt voorzien van de beeltenissen van 50 Duitse koningen. De door muren
gedeelde kroningszaal werd gerestaureerd en kreeg een nieuwe toegang, het
Ark'schen Treppenhaus.
Stadhuis van Aken
Het oudste deel van het stadhuis van Aken stamt uit het
einde van de achtste eeuw toen Keizer Karel de Grote zijn koningspalts liet
bouwen. De vroegere koningshal vormde de basis voor het latere stadhuis van
Aken. Nadat in de dertiende eeuw van de koningspalts niet veel meer over was
werd er besloten om de koningshal te verbouwen en te renoveren. Het resultaat
was één van de mooiste niet kerkelijke gebouwen van Duitsland. Van het
originele bouwwerk was alleen nog de Granusturm herkenbaar.
Tijdens een grote brand in de zeventiende eeuw werd het stadhuis voor een groot deel vernieuwd. Bij de renovatie van het stadhuis kreeg het bouwwerk een barokke uitstraling en werden veel van de originele details verwijderd. In de negentiende eeuw kreeg het stadhuis na een grondige verbouwing zijn gotische uiterlijk weer terug. In de Tweede Wereldoorlog werd het stadhuis zwaar getroffen door bombardementen. Snel na de oorlog werd het stadhuis weer in ere hersteld maar zijn huidige uiterlijk kreeg het in 1979 toen de twee torens nieuwe torenhelmen kregen.
 |
| Stadhuis van Aken | De Barokke zalen van het stadhuis van AKEN |
Tijdens een grote brand in de zeventiende eeuw werd het stadhuis voor een groot deel vernieuwd. Bij de renovatie van het stadhuis kreeg het bouwwerk een barokke uitstraling en werden veel van de originele details verwijderd. In de negentiende eeuw kreeg het stadhuis na een grondige verbouwing zijn gotische uiterlijk weer terug. In de Tweede Wereldoorlog werd het stadhuis zwaar getroffen door bombardementen. Snel na de oorlog werd het stadhuis weer in ere hersteld maar zijn huidige uiterlijk kreeg het in 1979 toen de twee torens nieuwe torenhelmen kregen.
Het Stadhuis van Aken kan tegenwoordig bezocht worden. In de
centrale hal koop je een kaartje waarna je een route loopt door de verschillende
zalen van het gebouw. Aan sommige van de zalen is goed de roerige geschiedenis
van het pand te zien. Zo is de Witte Zaal nog geheel in de barokke stijl.
Andere bekende kamers zijn de Raadzaal, de Vredeszaal, de Kroningszaal en de
Werkmeesterkeuken.
Rode Zaal (Vredeszaal)
De tweede naam van deze ruimte verwijst naar de vrede van Aken van 1748. De onderhandelingen over het beëindigen van de Oostenrijkse successieoorlog zouden oorspronkelijk hier worden gevoerd. door allerlei machtstwisten kwam daar echter niets van. Vier van deze gezanten-portretten zijn in dit vertrek nog in hun originele lijsten te bewonderen, de overige schilderijen hangen in de Witte Zaal.
Aan de westwand hangt het kostbaarste: Martin van Meijtens de jonge portretteerde Wenzel graaf van Kaunitz-Rietberg, gezant van Keizerin Maria-Theresia. De houten lambriseringen van rond 1730 zijn van de Luikse meester Jacques de Reux.
De Raadzaal
De renaissance plafondschildering uit 1628, thematischer Platons vier kardinale deugden. De vrouwelijke figuren symboliseren wijsheid, gerechtigheid, gematigdheid en de leeuw staat voor moed. In 1730 werden in het achterste oostelijke gewelf scènes uit de klassieke godenwereld afgebeeld. De houten lambrisering van de Luikse meeste Jacques de Reux dateert uir de tijd van de barokke renovatie van het stadhuis, die in 1727 begon.
Als u in de richting van de uitgang kijkt, ziet u twee grote portretten van keizer Napoleon I en zijn echtgenote Joséphine. Het door Robert Lefèvre in 1805 geschilderde portret van de keizerin verwijst naar haar kuur in Aken. Het portret van Napoleon werd nog voor 1807 geschilderd door Louis André Gabiel Bouchet. Napoleon schonk aan zijn "Bonne Ville" oftewel "goede Stad" Aken in het jaar 1807.
De Witte zaal
Na 1727 bouwden Italiaanse stukadoors deze ruime met veel pracht en praal om tot de kleine feestzaal van het stadhuis. Naast het vrije stuc vallen met name zes portretten in het oog. Hierop zijn de gezanten van de mogendheden afgebeeld, die met de vrede van Aken van 1748 een eind maakten aan de Oostenrijkse successieoorlog. De bekendste onder hen is de Brit John Montagu, de vierde Earl of Sandwich beroemd geworden door de naar hem genoemde boterham. Zijn schilderij hangt rechts op de zuidelijke muur.
De rechtbank van de werkmeester
De rechtbank van de werkmeester is een van de prachtigste zalen in de Luikse-akense barokstijl. Hier moesten de lakenwevers vroeger hun producten aan een commissie voorleggen. Pas na uitvoerige kwaliteitscontrole gaf deze wel of geen toestemming voor het exporteren van de balen. Het atelier van de Luikse meester houtsnijder was verantwoordelijk voor de barokke lambrisering. In de drie vitrines voor de ramen zijn de ambtsketting van de burgemeester en de belangrijkste stukken van het historische raads zilver tentoongesteld.
Kroningszaal
Vier machtige pilaren compartimenteren de vijf kruisribgewelven van deze tweebeukige ruimte. Met een lengte van 45 meter en een breedte van 18,5 meter wad dit vertrek na zijn voltooiing in 1349 de grootste seculiere zaal in het Heilige Roomse Rijk.
Rode Zaal (Vredeszaal)
De tweede naam van deze ruimte verwijst naar de vrede van Aken van 1748. De onderhandelingen over het beëindigen van de Oostenrijkse successieoorlog zouden oorspronkelijk hier worden gevoerd. door allerlei machtstwisten kwam daar echter niets van. Vier van deze gezanten-portretten zijn in dit vertrek nog in hun originele lijsten te bewonderen, de overige schilderijen hangen in de Witte Zaal.
Aan de westwand hangt het kostbaarste: Martin van Meijtens de jonge portretteerde Wenzel graaf van Kaunitz-Rietberg, gezant van Keizerin Maria-Theresia. De houten lambriseringen van rond 1730 zijn van de Luikse meester Jacques de Reux.
 |
| De Rode Zaal | Vredeszaal Stadhuis Aken |
 |
| Stadhuis van Aken | De Barokke zalen van het stadhuis van AKEN |
 |
| Akens houtsnijwerk | De Rode Zaal Stadhuis Aken |
 |
| Stadhuis van Aken | De Barokke zalen van het stadhuis van AKEN De Rode Zaal |
De renaissance plafondschildering uit 1628, thematischer Platons vier kardinale deugden. De vrouwelijke figuren symboliseren wijsheid, gerechtigheid, gematigdheid en de leeuw staat voor moed. In 1730 werden in het achterste oostelijke gewelf scènes uit de klassieke godenwereld afgebeeld. De houten lambrisering van de Luikse meeste Jacques de Reux dateert uir de tijd van de barokke renovatie van het stadhuis, die in 1727 begon.
Als u in de richting van de uitgang kijkt, ziet u twee grote portretten van keizer Napoleon I en zijn echtgenote Joséphine. Het door Robert Lefèvre in 1805 geschilderde portret van de keizerin verwijst naar haar kuur in Aken. Het portret van Napoleon werd nog voor 1807 geschilderd door Louis André Gabiel Bouchet. Napoleon schonk aan zijn "Bonne Ville" oftewel "goede Stad" Aken in het jaar 1807.
 |
| Stadhuis van Aken | De Raadzaal |
De Witte zaal
Na 1727 bouwden Italiaanse stukadoors deze ruime met veel pracht en praal om tot de kleine feestzaal van het stadhuis. Naast het vrije stuc vallen met name zes portretten in het oog. Hierop zijn de gezanten van de mogendheden afgebeeld, die met de vrede van Aken van 1748 een eind maakten aan de Oostenrijkse successieoorlog. De bekendste onder hen is de Brit John Montagu, de vierde Earl of Sandwich beroemd geworden door de naar hem genoemde boterham. Zijn schilderij hangt rechts op de zuidelijke muur.
 |
| Stadhuis van AKEN | De Witte Zaal |
 |
| De Barokke zalen van het stadhuis van AKEN | Akens houtsnijwerk De witte Zaal |
 |
| De Witte zaal | Stadhuis van aken |
De rechtbank van de werkmeester
De rechtbank van de werkmeester is een van de prachtigste zalen in de Luikse-akense barokstijl. Hier moesten de lakenwevers vroeger hun producten aan een commissie voorleggen. Pas na uitvoerige kwaliteitscontrole gaf deze wel of geen toestemming voor het exporteren van de balen. Het atelier van de Luikse meester houtsnijder was verantwoordelijk voor de barokke lambrisering. In de drie vitrines voor de ramen zijn de ambtsketting van de burgemeester en de belangrijkste stukken van het historische raads zilver tentoongesteld.
 |
| Stadhuis van aken | Akens houtsnijwerk |
 |
| Stadhuis van Aken | De Barokke zalen van het stadhuis van AKEN |
Kroningszaal
Vier machtige pilaren compartimenteren de vijf kruisribgewelven van deze tweebeukige ruimte. Met een lengte van 45 meter en een breedte van 18,5 meter wad dit vertrek na zijn voltooiing in 1349 de grootste seculiere zaal in het Heilige Roomse Rijk.
 |
| Kroningszaal Stadhuis van Aken |
Tot bij de laatste koningskroning in Aken in 1531 was deze
zaal de plek voor de grootste vieringen in het rijk: de kroningsfeestmalen. Na
zijn kroning in de Mariakerk trok de koning in prachtig ornaat naar het
stadhuis, voorafgegaan door dragers met de rijksinsignes. De wapenschilden op
de stenen vloer in de oostelijke zaalhelft leggen de zitorde vast van de zeven
keurvorsten rond de in het midden tronende keizer.
 |
| https://www.patrickdamiaens.nl |
 |
| FB pagina Link |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten