WELKOM OP MIJN BLOG

Deze blog heeft als doel houtsnijwerk en ornamentiek in de kijker te plaatsen. Een bezoek aan een museum of een kasteel zijn onderwerpen die aan bod komen. Maar deze blog laat jullie ook kennis maken met mijn eigen vakmanschap. Veel leesplezier.

maandag 22 oktober 2012

LUIKSE SCULPTUUR | LUIKSE 18de EEUWSE INTERIEURS | LUIKS MEUBILAIR



Luikse sculptuur

Patrick Damiaens
Ornamentsnijder -Houtornamentist

Het luikse meubel
Luikse sculptuur














Het Luikse meubel wordt op de eerste plaats gekarakteriseerd door het sculpteerde meubel, en pas dan door het meubel met marqueterie en het gepolycromeerd meubel. 
Het hoogtepunt wordt bereikt gedurende de gehele 18de eeuw waarin Luik zonder twijfel de creaties van de Franse provinciën overtreft, waar de sculpteur-houtsnijder van middelmatig belang is. 
De schitterende meubels die wij bedoelen waren hoofdzakelijk voor een cliënteel bedoeld, dat dank zijn financiële middelen kon rivaliseren met de Parijse bourgeoisie. 

Luiks meubel in het d'Ansembourg Museum te Luik

Wat betreft de 18de eeuw, bereikt het Luikse meubel een ereplaats in de kunstgeschiedenis. De Luikse meubels en andere realisaties in hout uit de XVIIIde eeuw bevestigen de verzekerde smaak van hun makers. Al zijn de namen van deze meesters niet bekend, hun werken daarentegen zijn hoog aangeprezen in de ganse wereld van de antiekkenners. 
De Luikse creaties hebben altijd de buitensporigheden van de Rococo vermeden, hun uitvoerders zijn volledig meester in hun vak. 
Hun inspiratiebronnen werden geleverd door het elite cliënteel waarvoor gewerkt werd : zij gaven toegang tot hun bibliotheken, waar de vaklui de verschillende stijlen konden vergelijken. 

Inkomhal d'Ansembourg Museum


Weinig van de Luikse meubels en Luikse sculptuur kunnen op precieze manier gedateerd worden, sommige dragen een datum of een monogram, dat op een discrete plaats aangebracht , verwijst naar de tijd van  vervaardiging.
Voor andere meubels, ook slechts zelden, geeft het handteken of kenmerk van de maker een notie van tijd van vervaardiging. Nog een andere groep, vooral de vaste meubels, kunnen doordat we de opdrachtgevers kennen, gedateerd worden. 

De voorgaande daterings criteria zijn van historische orde. Men kan ook nog verder gebruik maken van stijlvergelijkingen van de decoraties. Ook kan men nog dateren door religieuze meubileringen (Lambriseringen, altaars, biechtstoelen..) te vergelijken met andere meubels: mits de Luikse Prins bisschoppen tot de aristocratie behoorden, werkten de uitvoerders van de religieuze meubels eveneens voor de bourgeoisie. 

Sommige kerkelijke meubels, zoals de lage buffet, verschillen zelfs niets van hun profane zusters. De religieuze meubels zijn over het algemeen precies te dateren door de archieven.

Schoorsteenstuk in Luikse stijl


Men moet opletten bij het dateren, omdat de Luikse meubelmakers graag vrij terug kozen uit vorige stijlrichtingen, zodat het resultaat dikwijls een combinatie van stijldecoraties was, of zelfs volledig in vroegere stijl uitgevoerd.
Luik heeft bijna gelijktijdig de stijlen L XIV en Régence ontdekt. De ornamenten van de LXIV stijl zijn er laat ingevoerd. 
Grosso modo kunnen we deze creaties dateren tussen 1715 en 1740, een periode die reeds de Régence in Frankrijk dekt (1715-1724). Voor 1715, jaar van de dood van L XIV, zien we bij de Luikse Meubels en Luikse sculptuur nog geen enkele van die decoraties die later nog lang zullen gebruikt worden.

De rocaille, evenals de afgeronde vormen komen voor van 1740 tot 1765, vooral onder de regering van de Prins Bisschop Jan Theodoor vanBeieren. De 18de eeuwse  Luikse meubelmakers blijven nog lang trouw aan de LXIV stijl. Met de kennismaking met de Régence stijl, verschijnt de rocaille, eerst voorzichtig, rond 1770 klassiek en symetrisch op meubels met LXIV stijl allures.


De opbouw van de meubels wordt niet veranderd: het compromis is er in de decors. In een strak kader worden de bochten van de rocaille, de charmante bloemencomposities, de bogen en tegenbogen vol levenskracht samengevoegd.

Deze aangename versmelting van decoratieve elementen kende twee precieze stappen, respectievelijk de ontwikkeling  (1740-1765) en het rijper worden van de rocaille (1765-1780) . Dit geldt zowel voor het meubel als voor de andere decoratieve toepassingen, zoals lambriseringen. De zuivere LXV stijl is bijna onbekend in Luik en omstreken. Sommige meubels, voor de bourgeoisie bestemd, komen er door hun decoraties wel dicht bij.

Mijn WEBSITE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten